AFFETME REÇETESİ
1-Artık acı çekmemeye karar vermek:
Maruz kaldığınız zarar devam ediyorsa,
affetme sürecinin başlaması söz konusu değil. Fakat buna nasıl son verilecek?
Şu veya bu nedenle uğradığı hayalkırıklığı ya da ihanet nedeniyle çektiği
acıdan dolayı eli kolu bağlanmış durumda olanlar için ilk aşama "artık acı
çekmeyeceğim" kararını almak! Bunu yapmak için acınızın sorumlusuyla kendi
aranıza bir mesafe koymanız gerekiyor. Fiziki ve psikolojik bütünlüğünüzün söz
konusu olduğu bazı önemli durumlarda, birinci aşamaya geçmenin tek yolu yargıya
başvurmak. Bunu yaparak zarar veren sorumluluğuyla karşı karşıya bırakılır.
Örneğin sizi taciz eden birini affetmek onu adalete teslim etmeye engel
değildir. Filozof Simone Weil'in dediği gibi "Sadece
cezalandırabildiklerimizi affedebiliriz." Fakat unutmayın, zarara uğrayan
sadece isterse affeder!
2-Bir hatanın olduğunu kabul etmek
Geçmiş silinemez, dolayısıyla yapılanı
unutmaya çalışmak boş. Savunma mekanizmamızla acıyı, nefreti ve kini
bilinçaltımıza iteriz. Fakat bu, yıkıcı etkilerin daha şiddetli hissedilmesine
neden olur. Size bu duyguları hissettireni bir hatanın sorumlusu olarak görmek
kendiniz ve hayatınız için şart. Psikanalist Gabrielle Rubin'e göre böyle düşünmek
insanın kendisiyle yeni bir bağ kurmasına izin veriyor. Bu, psikosomatik
hastalıkların gelişmesini ve yeniden aynı duyguların yaşanmasını da engelliyor.
3-Kızgınlığını ifade etmek
Affetmek için "kurban"
"cellat"ına kızgın olmalı. Yani kendi acısını tanımalı ve ondan
kurtulabileceğini kabul etmeli. Saldırganlık, kızgınlık ve nefret başlangıçta
gerekli ve sağlıklı bir psikolojik durumun göstergesi. Kurban kendisine
yapılanı inkâr ettiği zaman maruz kaldığı şeyi kendi üstüne almış oluyor.
Kızgınlığını, nefretini hatayı yapana doğrudan
ifade etmek çok nadir görülen bir durum. Çünkü hata yapan kendini suçlu olarak
görmüyor ya da kurban üzerinde öyle bir etki yaratıyor ki zarar gören hiçbir
tepki vermeye cüret edemiyor. Buna rağmen insan kendi içinde bütün bunlardan
bağımsızlaşma sürecine girebilir. Bir deftere hissettiklerini yazma, güvendiği
bir insana açılma ya da durum çok acı vericiyse psikoterapiste danışma faydalı
yöntemlerden.
4-Suçlu hissetmeyi bırakma
Affedecek tarafta olanların büyük bölümü
paradoksal olarak başlarına gelenden dolayı kendisini suçlu hisseder. Tam
olarak neden yaralandığımızı anlamaya çalışmak, bu duyguyla ona eşlik eden
acıyı ilişkilendirmemize izin verir. "Başka şekilde davranmadığım için
affedilmezim" düşüncesinden kurtulmak şart. Tecavüz gibi dramatik
durumlarda kendini affetmek, hayata devam etmek için vazgeçilmez bir koşul.
5-Size zarar vereni anlayın
Nefret ve kin saldırganlığın devam
etmesine neden olabilir. Ancak bir süreden sonra bu durum kişide yıkıcı
etkilerini göstermeye başlar. Bundan kurtulmak için kendinizi suçlu olanın
yerine koymak iyi bir yöntem. Bu, bize kendimizi kötü hissettiren şeye bir
anlam katar ve hatta bazı durumlarda da "kabul edilebilir" kılar.
Suçluyu anlamak sadece onu affetmek amacına yönelik olmayabilir. Onun
zayıflıklarını da tanımaya yardımcı olur.
6-Kendine zaman tanıma
Affetmek asla olanları unutmak değildir.
Çok çabuk affetmek kimseye kendini daha iyi hissettirmez. Önerilen, bunun
kendiliğinden olması. Psikanalist Nicole Fabre "Bu sürecin aktif bir
parçası olsanız da kendinize zaman tanıyın" diyor. Çok çabuk gerçekleşen
bir af, suçlu tarafından tamamen aklanma olarak algılanabileceği gibi, affeden
tarafın da kendini kandırmasına, bilinçsizce kin ve nefret hissetmeye devam
etmesine neden olacaktır
2-Bir hatanın olduğunu kabul etmek
Geçmiş silinemez, dolayısıyla yapılanı unutmaya
çalışmak boş. Savunma mekanizmamızla acıyı, nefreti ve kini bilinçaltımıza
iteriz. Fakat bu, yıkıcı etkilerin daha şiddetli hissedilmesine neden olur. Size
bu duyguları hissettireni bir hatanın sorumlusu olarak görmek kendiniz ve
hayatınız için şart. Psikanalist Gabrielle Rubin'e göre böyle düşünmek insanın
kendisiyle yeni bir bağ kurmasına izin veriyor. Bu, psikosomatik hastalıkların
gelişmesini ve yeniden aynı duyguların yaşanmasını da engelliyor
2-Bir hatanın olduğunu kabul etmek
Geçmiş silinemez, dolayısıyla yapılanı unutmaya
çalışmak boş. Savunma mekanizmamızla acıyı, nefreti ve kini bilinçaltımıza
iteriz. Fakat bu, yıkıcı etkilerin daha şiddetli hissedilmesine neden olur.
Size bu duyguları hissettireni bir hatanın sorumlusu olarak görmek kendiniz ve
hayatınız için şart. Psikanalist Gabrielle Rubin'e göre böyle düşünmek insanın
kendisiyle yeni bir bağ kurmasına izin veriyor. Bu, psikosomatik hastalıkların
gelişmesini ve yeniden aynı duyguların yaşanmasını da engelliyor.
3-Kızgınlığını ifade etmek
Affetmek için "kurban"
"cellat"ına kızgın olmalı. Yani kendi acısını tanımalı ve ondan
kurtulabileceğini kabul etmeli. Saldırganlık, kızgınlık ve nefret başlangıçta
gerekli ve sağlıklı bir psikolojik durumun göstergesi. Kurban kendisine
yapılanı inkâr ettiği zaman maruz kaldığı şeyi kendi üstüne almış oluyor.
Kızgınlığını, nefretini hatayı yapana doğrudan
ifade etmek çok nadir görülen bir durum. Çünkü hata yapan kendini suçlu olarak
görmüyor ya da kurban üzerinde öyle bir etki yaratıyor ki zarar gören hiçbir
tepki vermeye cüret edemiyor. Buna rağmen insan kendi içinde bütün bunlardan
bağımsızlaşma sürecine girebilir. Bir deftere hissettiklerini yazma, güvendiği
bir insana açılma ya da durum çok acı vericiyse psikoterapiste danışma faydalı
yöntemlerden.
4-Suçlu hissetmeyi bırakma
Affedecek tarafta olanların büyük bölümü
paradoksal olarak başlarına gelenden dolayı kendisini suçlu hisseder. Tam
olarak neden yaralandığımızı anlamaya çalışmak, bu duyguyla ona eşlik eden
acıyı ilişkilendirmemize izin verir. "Başka şekilde davranmadığım için
affedilmezim" düşüncesinden kurtulmak şart. Tecavüz gibi dramatik
durumlarda kendini affetmek, hayata devam etmek için vazgeçilmez bir koşul.
5-Size zarar vereni anlayın
Nefret ve kin saldırganlığın devam etmesine neden
olabilir. Ancak bir süreden sonra bu durum kişide yıkıcı etkilerini göstermeye
başlar. Bundan kurtulmak için kendinizi suçlu olanın yerine koymak iyi bir
yöntem. Bu, bize kendimizi kötü hissettiren şeye bir anlam katar ve hatta bazı
durumlarda da "kabul edilebilir" kılar. Suçluyu anlamak sadece onu
affetmek amacına yönelik olmayabilir. Onun zayıflıklarını da tanımaya yardımcı
olur.
6-Kendine zaman tanıma
Affetmek asla olanları unutmak değildir. Çok çabuk
affetmek kimseye kendini daha iyi hissettirmez. Önerilen, bunun kendiliğinden
olması. Psikanalist Nicole Fabre "Bu sürecin aktif bir parçası olsanız da
kendinize zaman tanıyın" diyor. Çok çabuk gerçekleşen bir af, suçlu
tarafından tamamen aklanma olarak algılanabileceği gibi, affeden tarafın da
kendini kandırmasına, bilinçsizce kin ve nefret hissetmeye devam etmesine neden
olacaktır.
2-Bir hatanın olduğunu kabul etmek
Geçmiş silinemez, dolayısıyla yapılanı unutmaya
çalışmak boş. Savunma mekanizmamızla acıyı, nefreti ve kini bilinçaltımıza
iteriz. Fakat bu, yıkıcı etkilerin daha şiddetli hissedilmesine neden olur.
Size bu duyguları hissettireni bir hatanın sorumlusu olarak görmek kendiniz ve
hayatınız için şart. Psikanalist Gabrielle Rubin'e göre böyle düşünmek insanın
kendisiyle yeni bir bağ kurmasına izin veriyor. Bu, psikosomatik hastalıkların
gelişmesini ve yeniden aynı duyguların yaşanmasını da engelliyor.
3-Kızgınlığını ifade etmek
Affetmek için "kurban" "cellat"ına
kızgın olmalı. Yani kendi acısını tanımalı ve ondan kurtulabileceğini kabul
etmeli. Saldırganlık, kızgınlık ve nefret başlangıçta gerekli ve sağlıklı bir
psikolojik durumun göstergesi. Kurban kendisine yapılanı inkâr ettiği zaman
maruz kaldığı şeyi kendi üstüne almış oluyor.
Kızgınlığını, nefretini hatayı yapana doğrudan
ifade etmek çok nadir görülen bir durum. Çünkü hata yapan kendini suçlu olarak
görmüyor ya da kurban üzerinde öyle bir etki yaratıyor ki zarar gören hiçbir
tepki vermeye cüret edemiyor. Buna rağmen insan kendi içinde bütün bunlardan
bağımsızlaşma sürecine girebilir. Bir deftere hissettiklerini yazma, güvendiği
bir insana açılma ya da durum çok acı vericiyse psikoterapiste danışma faydalı
yöntemlerden.
4-Suçlu hissetmeyi bırakma
Affedecek tarafta olanların büyük bölümü
paradoksal olarak başlarına gelenden dolayı kendisini suçlu hisseder. Tam
olarak neden yaralandığımızı anlamaya çalışmak, bu duyguyla ona eşlik eden
acıyı ilişkilendirmemize izin verir. "Başka şekilde davranmadığım için
affedilmezim" düşüncesinden kurtulmak şart. Tecavüz gibi dramatik
durumlarda kendini affetmek, hayata devam etmek için vazgeçilmez bir koşul.
5-Size zarar vereni anlayın
Nefret ve kin saldırganlığın devam etmesine neden
olabilir. Ancak bir süreden sonra bu durum kişide yıkıcı etkilerini göstermeye
başlar. Bundan kurtulmak için kendinizi suçlu olanın yerine koymak iyi bir
yöntem. Bu, bize kendimizi kötü hissettiren şeye bir anlam katar ve hatta bazı
durumlarda da "kabul edilebilir" kılar. Suçluyu anlamak sadece onu
affetmek amacına yönelik olmayabilir. Onun zayıflıklarını da tanımaya yardımcı
olur.
6-Kendine zaman tanıma
Affetmek asla olanları unutmak değildir. Çok çabuk
affetmek kimseye kendini daha iyi hissettirmez. Önerilen, bunun kendiliğinden
olması. Psikanalist Nicole Fabre "Bu sürecin aktif bir parçası olsanız da
kendinize zaman tanıyın" diyor. Çok çabuk gerçekleşen bir af, suçlu
tarafından tamamen aklanma olarak algılanabileceği gibi, affeden tarafın da
kendini kandırmasına, bilinçsizce kin ve nefret hissetmeye devam etmesine neden
olacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder